Zondag 18 November 2018

Alweer bijna 1,5 week verder nadat we het bericht kregen dat Marnix een hersentumor had. Wat is er toch veel gebeurd in die afgelopen tijd. Af en toe nog niet goed te bevatten. Gelukkig zijn we inmiddels in wat rustiger vaarwater terecht gekomen en kunnen we weer naar voren kijken. Zijn herstel na de operatie gaat echt met kleine stapjes. Maar elk stapje is er een! Als we hem iets optillen om anders in bed te leggen of wat meer rechtop te zetten is hij al een stuk minder angstig. Zijn nek begint hij nu ook voorzichtig iets te bewegen. Praten lukt nog niet zo goed. Af en toe komt er een woordje uit. We merken dat hij heel goed begrijpt wat we vragen maar hij kan de woorden niet vinden om terug te praten. En dat is voor hem heel frustrerend. Morgen gaan we bespreken hoe we hiermee om moeten gaan, misschien om met pictogrammen te werken die hij kan aanwijzen. Het is voor ons nu de hele dag zoeken naar wat hij wil en waar hij zich het prettigst bij voelt. Vanmiddag kregen we nog bezoek van oma Pas en oom Sebastiaan. Hij vond het heel fijn en gezellig dat ze er waren. Oma had ook de cadeaus meegenomen van zijn klas, van alle kinderen uit groep 3. Een hele mooie playmobile brandweerkazerne en helikopter. Marnix vond het echt prachtig! Dus bedankt lieve juffen, meester, ouders en kinderen van groep 3! De rolstoel staat nog voor zn kamer die hebben we nog niet gebruikt, daar was hij ook nog echt niet aan toe. Eens kijken of het lukt om hem morgen een beetje rechtop te laten zitten en hem even uit bed te halen!