Zondag 25 November 2018

We zitten nu echt in een stijgende lijn, het gaat elke dag wat beter! Vandaag was het ook een echte zondag. Omdat het weekend is, is het een heel stuk rustiger in het ziekenhuis, ook qua bezoekjes van artsen en therapeuten etc. Ook wel even lekker. We doen dus lekker rustig aan, in hoeverre dat mogelijk is met Elza erbij! We hadden natuurlijk constant onze volle aandacht voor Marnix en daarbij was het allemaal heel rustig. Elza heeft ons 2 weken niet gezien en vindt het allemaal even leuk en mooi. Dus moeten haar er constant aan herinneren dat ze zachtjes moet praten en niet over de gangen mag rennen. Er liggen hier toch allemaal erg zieke kinderen. Dus we verdelen nu de aandacht een beetje dat een van ons zich met Elza bezighoud en de ander met Marnix, en dat wisselen we dan af.

Vanmiddag moesten de hechtingen bij Marnix bovenop zn hoofd eruit gehaald worden, daar waar de drain gezeten heeft. Ik ben met Marnix meegeweest naar de behandelkamer. Marnix zat bij me op schoot en was erg flink, hij heeft geen kik gegeven. Ook is de pleister van zn achterhoofd eraf gehaald. Deze mag eraf blijven zolang hij er maar niet aankomt. Het zal een behoorlijk litteken worden, maar als zn haar straks wat meer aangegroeid is zul je er weinig meer van kunnen zien, alleen nog een stukje bovenin de nek. Alleen zn infuus nog en dan is hij overal van verlost. Vanmiddag toen Marnix zijn rustmomentje had ben ik er even lekker uitgeweest met Elza. We hebben lekker een eind gewandeld en daarna in de muziekids muziekruimte geweest. Een prachtige ruimte met alle muziekinstrumenten die je maar kunt bedenken, en ook een draaitafel. Elza vond het geweldig!

Marnix had vandaag echt een goede dag. Hij praat veel, eet en drinkt goed en kon de hele dag veel hebben, is niet veel overprikkeld geweest. Echt nog lang niet onze oude Marnix, maar we zien er steeds een beetje meer van terug. Hij praat bijvoorbeeld echt nog heel anders, heeft wat trekjes in zn gezicht qua mond en mimiek. En als hij wat moe is kijkt hij iets scheel. Met de rollator kan hij heel goed overweg en vindt het ook heel prettig om daarmee te lopen. We zijn ontzettend blij dat het nu steeds wat beter gaat en we hopen dat we gauw naar huis toe mogen. We zijn al wel gewaarschuwd dat de eerste stappen de goede kant op het grootst zijn, en dat het vervolg van de revalidatie in veel kleinere stapjes zal gaan. En dat het afwachten is of hij ooit weer helemaal de oude Marnix zal worden, maar zodra we hem nu horen lachen voelen we ons dolgelukkig!