Zaterdag 17 November 2018

Het valt allemaal niet mee. Marnix heeft zn momentjes dat hij rustig is en een beetje vrolijk, maar hij is heel gevoelig. Hij kan maar weinig prikkels hebben. Hij begint heel snel te huilen om alles, en hier blijft hij dan erg in hangen, moeilijk om hem dan rustig te krijgen en te kalmeren. Vanmorgen moest hij overgeven, dus zn bed moest verschoond worden en Marnix moest gewassen worden. Dan raakt hij helemaal in paniek en moet ontzettend lang huilen. Je merkt dus echt heel duidelijk dat hij zn emoties niet onder controle heeft. We proberen veel rust te creëren en hem regelmatig te laten slapen. Vanmiddag nog wel even op bed kaartjes voorgelezen, tekeningen bekeken en cadeautjes uitgepakt. Er komt geen eind aan, zo ontzettend veel! Heel hartverwarmend hoe iedereen met Marnix meeleeft! En zelfs aan Elza wordt gedacht! Dat waarderen we enorm!

Hij heeft de helft van de intocht van sinterklaas nog even op de laptop gekeken, dat vond hij erg leuk, maar na een half uurtje was het ook genoeg. Dan is hij ook echt moe en geprikkeld. We hopen dat hij zich gauw iets prettiger gaat voelen en wat gaat aansterken. De artsen zijn nog steeds positief over zijn herstel. Hij kijkt steeds wat helderder uit zn ogen en al zn reflexen zijn goed. Hij vindt het nog heel eng en spannend om even getild te worden en durft zn hoofd nog niet te draaien. Maandag gaat de fysiotherapeut met hem aan de slag. We hopen dat hij gauw wat sprongetjes gaat maken in zn herstel, zodat het voor hem ook allemaal weer wat makkelijker gaat worden!

We hopen ook gauw Elza weer te kunnen zien, want haar missen we enorm! Gelukkig heeft ze het goed naar haar zin bij opa en oma. En ze heeft ook nog gezellig een nachtje bij haar oom en tante en neefjes gelogeerd! Ze lijkt de situatie goed te begrijpen en zei al tegen oma: ik mis papa en mama heel erg, maar ze komen me vast wel weer een keer ophalen!