Zondag 11 November 2018

Emile en Marnix hebben goed geslapen, heel blij om! Ikzelf wat minder, zodra het licht uitgaat begint bij mij het piekeren. Het is zo’n achtbaan waar we inzitten en het is soms niet allemaal te bevatten. Wat kan je leven soms opeens snel veranderen. Als we ontbeten en gedouched hebben komt de neurochirurg nog even langs. Hij komt even kijken hoe het gaat en ons alvast wat voorbereiden op morgen. Want morgen is de grote dag, de dag van de operatie. Ze zullen rond 10 a 11 uur gaan beginnen, en de operatie zal ongeveer 5 uur duren. We beseffen dat het een lange zware dag zal worden. Waarschijnlijk gaan we dan samen even het ziekenhuis uit, even een frisse neus halen en misschien even de stad in, een mooi cadeau kopen voor onze grote lieve vent! Wat houden wij van hem en wat zijn we gek op hem. We moeten er niet aan denken om hem te moeten verliezen. Maar we moeten vertrouwen hebben in de artsen. Het is vandaag een rustige dag, we lezen wat, luisteren muziek, kijken tv, en beantwoorden de vele berichtjes van iedereen die met ons meeleeft. Het is haast niet bij te houden hoeveel berichtjes we krijgen, maar het voelt heel fijn. We voelen ons erg gesteund. Voor iedereen die Marnix ook nog een kaartje wil sturen is dit het adres:

Er hoeft geen kamernummer bij. Aangezien Marnix morgen na de operatie eerst weer op de intensive care komt te liggen. Dinsdag of woensdag komt hij hier dan weer op afdeling, maar waarschijnlijk een andere kamer. Marnix eet vandaag erg goed. Sochtends een beschuitje met aardbeien, smiddags 3 kleine pannekoekjes en savonds pizza! Dus hij wordt goed verwent! Savonds kijken we gezellig met elkaar de formule 1. Dat vindt Marnix geweldig. Heel fijn dat we hem op deze manier kunnen afleiden. En dan zo maar lekker slapen, we hopen op een goede nacht! Ik hoop dat we morgen eind van de dag opgelucht zullen zijn, dat de operatie goed verlopen is en ze de gehele tumor hebben kunnen verwijderen. We kunnen enkel hopen!