Zaterdag 10 November 2018

Ik heb vanacht geen oog dicht gedaan. Na een warme douche mn bedje ingegaan, maar ik was klaarwakker. Vanalles ging door mn hoofd en ik beleefde de hele dag weer opnieuw. Sochtends rond half 9 weer naar de intensive care gelopen, daar trof ik Emile en Marnix in alle rust aan. Emile lag bij Marnix in bed en ze lagen nog diep te slapen. Voorzichtig ben ik er op een stoeltje bij gaan zitten.

Niet veel later kwam de eerste verpleegkundige binnen en werden beide heren wakker. Ze hadden beide ook een slechte nacht gehad, maar goed slapen is op de intensive care ook niet te doen met al die toeters en bellen die steeds afgaan. We kregen te horen dat Marnix begin van de middag zou worden overgeplaatst naar het prinses Maxima ziekenhuis. Dat is een oncologie ziekenhuis voor kinderen. Oftewel alleen maar kleine kankerpatientjes. Maar eerst de ochtend nog even door. Marnix heeft een hele lieve verpleegkundige. Ze maakt hem lekker aan het lachen en praat veel met ons. Marnix krijgt nog een ijsje en hij mag op de computer op youtube filmpjes kijken.

Tegen half 1 komt de verpleegkundige van het prinses Maxima ons ophalen. We nemen afscheid van de ic en gaan met de verpleegkundige mee. Een spikslinter nieuw ziekenhuis! Marnix komt op afdeling: de vuurtoren. En kamernummer 278. Een mooie ruime kamer met grote ramen en zelfs een balkon, aan deze kamer is een ouderkamer gekoppeld, met 2 bedden en een badkamer. Dus nu kunnen we even lekker bij elkaar blijven. Een half uurtje later komt de neurochirurg langs, samen met nog een arts waarvan ik de naam vergeten ben. Zij is gespecialiseerd in tumoren. We gaan even met elkaar in de ouderkamer zitten, zodat Marnix ons niet kan horen. De neurochirurg neemt alles met ons door. Waar de tumor zich precies bevindt, waarom de drain geplaatst is, wat ze gaan doen met de operatie en wat daarna gaat gebeuren. De operatie staat gepland voor aankomende maandag, rond 10 uur sochtends. Ze gaan dan de tumor verwijderen. Hopelijk lukt het om alles in 1 keer te kunnen verwijderen. Maar mocht de tumor vastzitten wordt het lastiger en moeten ze misschien wat laten zitten. Dit moet dan naderhand met bestraling en/of chemo behandeld worden. Na de operatie zal de tumor ook onderzocht worden, zodat bekend wordt wat voor soort tumor het is, mocht het bijvoorbeeld kwaadaardig zijn dan zou er kans zijn op uitzaaiingen. En dan is er ook weer verdere behandeling nodig. Ook verteld hij wat de complicaties kunnen zijn. We houden ons groot en pinken af en toe een traantje weg. Als zo’n arts zo serieus aan het praten is, komt het weer even goed binnen. Beseffen we ons dat het echt een ernstige situatie is. Hij vraagt of we nog vragen hebben en ik geef aan zo graag duidelijkheid te willen hebben dat het uiteindelijk allemaal weer goed komt met Marnix, maar hier kan hij inderdaad geen antwoord op geven. Het is afwachten. Omdat het weekend is, is er geen maatschappelijk werk aanwezig, maar dit wordt maandagochtend meteen opgestart. Zodat wij en Marnix goed begeleid zullen worden in dit hele proces. Marnix heeft het woord operatie al een paar keer opgevangen en zegt ook regelmatig dat hij niet geopereerd wil worden. We leggen het op een hele luchtige manier uit; dat hij een klein bolletje in zn hoofd heeft wat ervoor zorgt dat hij steeds zo’n hoofdpijn heeft. En dat ze dit bolletje moeten weghalen zodat hij dan geen hoofdpijn meer heeft. We vertellen hem nog niets over maandag, eerst maar even bijkomen. ‘Smiddags krijg ik nog een rondleiding over de afdelingen, maar het is een doolhof en ik sla niets op. Alleen dan waar de koffieautomaat staat! De rest van de dag zitten we met elkaar op de kamer, ivm de drain mag Marnix zn bed niet uit. We zitten lekker te lezen, tv te kijken, met Marnix te kletsen en verhaaltjes voorlezen. Gelukkig begint hij zich wat te ontspannen. Zelf ben ik redelijk rustig momenteel, Emile zit er een beetje doorheen, maar zo gek is dat niet in deze situatie en slaaptekort. Gelukkig kunnen we goed steun bij elkaar vinden en over alles praten. Om Marnix wat op te vrolijken maak ik met stiften wat tekeningen op het wandbord en het raam. Marnix tekent nog wat op de tablet en als hij het moeilijk heeft kruipt Emile nog even lekker bij hem in bed.

De medewerkers uit de keuken zijn ook allemaal heel lief en vriendelijk. Ze hebben zelfs een mooie menukaart waar ze uit allerlei lekkere dingen kunnen kiezen. Wat dat betreft allemaal prima voor elkaar hier.

Rond 8 uur savonds doen we de lampjes uit bij Marnix. Gelukkig is hij rustig en valt hij gauw in slaap.